بیماری های وابسته به دارو شامل هر سیستمی از بدن می شود که احتمال آسیب دیدگی اعضای بدن را بسیار زیاد می کند. با این حال ، داروهایی که ریه را بیمار می کنند خطر بسیار بیشتر از سایر سیستم ها است. بیش از 100 دارو ممکن است بر ریه ها تأثیر بگذارد. واکنشهای جانبی دارویی شامل تشدید آسم ، سرفه ، ذات الریه بینابینی و افیوژن دهانی است.

داروهایی که باعث واکنش های ریوی کشنده می شوند شامل داروهای قلبی عروقی ، داروهای سیتوتوکسیک ، ضد میکروب ها ، مصرف الکل و سیگار کشیدن است. بنابراین ، داشتن شرح حال کامل و دقیق از داروهای بیمار برای پزشکان بسیار مهم است. واکنشهای جانبی دارویی پس از بیماریهای قلبی و بدخیمی سومین علت اصلی مرگ و میر در ایالات متحده است. اختلالات ریوی ناشی از دارو مسئله بسیار مهمی در بررسی واکنشهای جانبی دارو است. کبد اولین عضوی است که شروع به متابولیسم داروها در بدن می کند. ریه ها نیز در متابولیسم دارو نقش دارند

علل فیبروز ریوی ایدیوپاتیک (IPF)

IPF یک بیماری بینابینی ریه است که در آن علت ناشناخته ای قسمت های مکرر آسیب حاد را ایجاد کرده و برونشیول ها و آلوئول ها به قطعات تقسیم می شوند. التهاب بینابینی ریه ها (آلوئولیت) در این مناطق باعث فیبروز پیشرونده می شود.
IPF نوعی پنومونی بینابینی ایدیوپاتیک است (انواع دیگر شامل پنومونی بینابینی غیر اختصاصی oop ، پنومونی بینابینی desquamative [DIP] و پنومونی حاد بینابینی [AIP]) است.

تشخیص افتراقی فیبروز ریوی ایدیوپاتیک

• پنومونی بینابینی
• CHF
• آسم یا COPD
• پنوموکونیوز
• پنومونیت با حساسیت بالا
• بیماری کلاژن عروقی
• سارکوئیدوز
• آسپیراسیون مکرر
پنومونیت ناشی از اشعه
• مسمومیت دارویی
• پنومونی ائوزینوفیلیک
• پروتئینوز آلوئولار
• عفونت

اپیدمیولوژی فیبروز ریوی ایدیوپاتیک

• متوسط ​​سن در تشخیص 60 سال است.
• ارتباط شدیدی با سیگار کشیدن دارد.
• 10 تا 20 مورد در هر 100000 نفر جمعیت.
• میزان بروز در ایالات متحده افزایش یافته است.

علائم و نشانه های فیبروز ریوی ایدیوپاتیک

افزایش فعالیت ، تنگی نفس
سرفه خشک و مزمن

• ترک خوردگی سبک در قاعده هر دو ریه ضعف و کاهش وزن

تشخیص فیبروز ریوی ایدیوپاتیک

اغلب براساس شواهد بالینی است ، اما در موارد مشکوک ، باید از روشهای تهاجمی مانند بیوپسی استفاده شود.

برای تشخیص ، 3 معیار لازم است:

• تأیید علائم CXR و PFT توسط IPF
• نمونه برداری یا سی تی اسکن از دستورالعمل های IPF برخوردار است.
رادیوگرافی: ظاهر رتیکولوندولار با خطوط بینابینی در پایه ریه ها ، کاهش حجم ، ظاهر کندو (کدورت حلقوی نشان دهنده گسترش فضاهای هوا است.
• PFT: الگوی محدود کننده (کاهش TLC ، VC ، FRC و RV با اختلال انتشار
CT: تراکم های خطی پراکنده ، ظاهر آپاندیس ، کیست subpleural ، به ویژه در قاعده
AH: هیپوکسمی ، آلکالوز تنفسی.
برونکوسکوپی: در موارد کمی IPF را تشخیص می دهد. این برای تأیید یا رد سایر بیماری ها مفید است.
نمونه برداری از ریه توراکوسکوپی: در موارد نامشخص مورد نیاز است.
درمان فیبروز ریوی ایدیوپاتیک
• سیگار کشیدن را ترک کن
• واکسیناسیون علیه پنوموکوک و آنفلوانزا
• اکسیژن اضافی در صورت نیاز

در IPF واقعی ، هیچ دلیل قطعی در مورد بهبود علائم یا زنده ماندن از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی وجود ندارد.
سرکوب کننده های سیستم ایمنی ممکن است برای انواع دیگر پنومونی بینابینی ایدیوپاتیک مثر باشد.
پیوند ریه تنها درمان قطعی است که در ابتدا برای بیمارانی با شرایط مناسب توصیه می شود.
گامای اینترفرون در حال مطالعه است.

پیش آگهی / دوره فیبروز ریوی ایدیوپاتیک

بیشتر بیماران دوره مزمن و پیشرونده ای دارند که بندرت برطرف می شود.
• به طور متوسط ​​کمتر از 5 سال.سیر پایدار یا بهبود یافته در سال اول پیش بینی خوبی دارد.
گاهی اوقات تشدید علائم با عدم جبران خسارت همراه است.

• افزایش میزان آمبولی ریوی.
• افزایش میزان بروز کارسینوم برونکوژنیک ثانویه.

مرگ اغلب به دلیل فیبروز پیشرفته ریوی است که منجر به نارسایی قلبی و تنفسی می شود. همچنین می تواند با بیماری های قلبی ، آمبولی ریوی ، سرطان یا عفونت های فرصت طلب همراه باشد.